روز جهاني قدس

ملت بزرگوار و مسلمان ايران پس از پيروزى انقلاب شكوهمند اسلامى ، مسأله آزاد سازى فلسطين از چنگال غاصبان قدس را سرلوحه آرمان هايش قرارداده و همه ساله روز قدس را به روز فرياد كشيده بر سر ستمكاران تاريخ تبديل كرده است.
پس از پيروزى انقلاب اسلامى، امام امت در اولين فرصت روزى را براى نجات قدس از چنگال صيهونيست هاى جنايتكار ، به عنوان روز قدس تعيين نمودند و در پيامى كه به همين مناسبت صادر شد، فرمودند:

خلاصه‌اي از پيام امام (ره)

بسم الله الرحمن الرحيم
روز قدس، جهانى است، و روزى نيست كه فقط اختصاص به قدس داشته باشد. روز مقابله مستضعفين با مستكبرين است، روز مقابله ملتهائى است كه در زير فشار ظلم آمريكا و غير آمريكا بودند، روزى است كه بايد مستضعفين مجهز بشوند، در مقابل مستكبرين، و دماغ مستكبرين را به خاك بمالند، روزى است كه بين منافقين و متعهدين امتياز خواهد شد، متعهدين امروز را روز قدس مى‏دانند و عمل مى‏كنند به آنچه كه بايد بكنند، و منافقين و آنهائى كه با ابرقدرتها در زير پرده آشنائى دارند، و با اسرائيل دوستى دارند در اين روز بى تفاوت نيستند، و يا ملتها را نمى‏گذارند كه تظاهرات كنند.
روز قدس، روزى است كه بايد سرنوشت ملتهاى مستضعف معلوم شود بايد ملتهاى مستضعف در مقابل مستكبرين اعلان وجود بكنند، بايد همانطور كه ايران قيام كرد، و دماغ مستكبرين را به خاك ماليد، و خواهد ماليد، تمام ملتها قيام كنند، و اين جرثومه‏هاى فساد را به زباله‏دانها بريزند.
روز قدس، روزى است كه بايد همت كنند و همت كنيم كه قدس را نجات بدهيم، روز قدس روزى است، كه بايد به اين روشنفكرانى، كه در زير پرده با آمريكا و عمال آمريكا روابط دارند هشدار داد، هشدار به اينكه اگر از فضولى دست‏بر ندارند سركوب خواهند شد.
روز قدس فقط روز فلسطين نيست، روز اسلام است، و روز حكومت اسلامى است. 
سخنرانى امام خمينى ره در روز قدس با محتواى و ابعاد وسيعى كه دارد، اهم نكاتش بر تجمع و اتحاد مسلمين براى سركوبى دشمنان اسلام تكيه شده، و اگر مسلمانان نيرومند جهان يد واحده شوند و اختلاف عقيده و اختلاف مذهب را كنار بگذارند، و براى دفاع از حريم اسلام، و قرآن، و كعبه، كه مشترك بين همه اقشار مسلمين عالم است‏بكوشند، هرگز اجازه تجاوز كفار و منافقين را به حريم اسلام و مقدسات آن نخواهند داد، تا جائى كه چند ميليون صهيونيست قبله اول مسلمين (بيت المقدس) را اشغال نموده، و در بين مسلمين تفرقه و جدائى بيندازند، و اينها هستند كه شيعه را از سنى، و سنى را از شيعه جدا مى‏نمايند، وحدت مسلمين را به هم مى‏زنند، تا كمر مسلمين را بشكنند، و از تفرقه آنان بهره‏هاى خود را ببرند.

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

اللهمّ إنّي أسْألُكَ فيه ما يُرْضيكَ وأعوذُ بِكَ ممّا يؤذيك وأسألُكَ التّوفيقَ فيهِ لأنْ أطيعَكَ ولا أعْصيكَ يا جَوادَ السّائلين.

خدايا من از تو ميخواهم در آن آنچه تو را خوشنود كند و پناه مى برم بتو از آنچه تو را بيازارد واز تو خواهم توفيق در آن براى اينكه فرمانت برم ونافرمانى تو ننمايم اى بخشنده سائلان.

توفيق طاعت

شرح دعاي روز بيست و چهارم ماه مبارک رمضان


“اللهم اني اسئلک فيه مايرضيک و اعوذ بک ممايوذيک و اسئلک التوفيق فيه لان اطيعک و لا اعصيک يا جواد السائلين”
“خدايا در اين روز آنچه را که رضاي تو در آن است از تو درخواست مي کنم و به تو پناه مي برم از آنچه که تو را ناپسند است و از تو توفيق مي خواهم که در اين روز همه را به فرمان تو باشم و هيچ نافرماني نکنم اي جود و عطابخش سئوال کنندگان”
(1) اللهم اني اسئلک فيه ما يرضيک ”خدايا در اين روز آنچه را که رضاي تو در آن است از تو درخواست مي کنم”

منظور از ما يرضيک چه مي باشد؟

در اين دعا از خداوند خواستاريم که به ما توفيق دهد آنچه را که رضايت او در آن است انجام دهيم، حال مي خواهيم بدانيم که رضايت خداوند در چه چيزي مي باشد؟ و چه چيزهايي موجب رضايت پروردگار عالميان مي گردد؟ که بايد در جواب بگوييم هر عملي را که خداوند انسانها را به انجام آن امر فرموده است: موجبات رضايت خداوند از بندگان است که اگر بنده اي به آن دستورات عمل نمايد رضايت خداوند را براي خود واجب نموده و اگر نافرماني از آن دستورات نمايد خشم و غضب الهي را بر خود واجب نموده است.
به عنوان مثال: انفاق کردن، اقامه نماز، پرداخت زکات موجبات رضايت الهي از بندگان و دروغ و تهمت و غيبت، موجبات خشم وغضب پروردگار عالميان مي باشد که ما در اين روز از خداوند خواستاريم ما را جزو کساني قرار دهد که به دنبال جلب رضايت او باشيم نه خشم و غضب او که همانا خداوند سخت عذاب است “ان الله شديد العقاب”(1…)
(2) واعوذبک مما يوذيک ”و به تو پناه مي بريم از آنچه که ترا ناپسند است”

منظور از مما يوذيک چه مي باشد؟

در اينجا منظور از مما يوذيک “آنچه که ترا ناپسند است” انجام اعمالي است که خداوند انسان را از انجام آن اعمال منع نموده است. مثل: دروغ، غيبت، تهمت، فحش که هنگامي که انساني يکي از اين اعمال را انجام دهد موجبات عذاب و عقوبت الهي را فراهم مي سازد. به عنوان مثال: امام موسي بن جعفر عليه السلام در حديثي فرمودند: “ان الله حرم الجنه علي کل بذي قليل العياء لايبالي ما قال و ما قيل فيه”(2) يعني “خداوند بهشت را حرام نموده بر کساني که داراي زباني فحاش اند و حياي آنها کم است، باک ندارند از اينکه خودشان چه مي گويند و باک ندارند که درباره آنان چه گفته مي شود” که اين نمونه اي از اعمالي است که در پيشگاه خداوند زشت و ناپسند است و انجام آن باعث عقوبت الهي مي گردد، که ما نيز در اين روز به خداوند پناه مي بريم تا ما را از تمامي اعمالي که موجبات خشم وغضبش را فراهم مي کند دور سازد…
(3) و اسئلک التوفيق فيه الان اطيعک و لااعصيک يا جواد السائلين “و از تو توفيق مي خواهم که در اين روز به فرمان تو باشم و هيچ نافرماني نکنم اي جود و عطابخش سئوال کنندگان”

سرانجام اطاعت يا نافرماني خدا

هر بنده اي براي آنکه به هدايت و رستگاري دست يابد لازمه آن اين است که اطاعت خداوند و رسولش را نمايد، چرا که رسول، فرستاده خداوند است که دستورات خدا را براي مردم بيان مي دارد. اگر کسي از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) اطاعت نکند يقينا خدا را اطاعت نکرده و کسي که خدا را اطاعت نکند از پيروان شيطان گشته و کافر تلقي مي گردد به طوري که خداوند عزوجل در قرآن کريم مي فرمايد: “قل اطيعوالله و الرسول فان تولوا فان الله لا يحب الکافرين”(3) يعني “بگو اطاعت خداوند و رسولش را کنيد پس اگر روي برگردانيد به درستي که خداوند کافران را دوست ندارد” پس کساني که نافرماني خداوند و رسولش را مي کنند جزو کافرانند و از رحمت خداوند به دور مي باشند و خداوند آنان را هدايت نمي کند چنانچه در قرآن مي فرمايد: “والله لايهدي القوم الکافرين”(4) يعني “و خداوند قوم کافر را هدايت نمي کند” پس ما نيز در اين روز از خداوند مي خواهيم که به ما توفيق دهد تا از دستوراتش پيروي نموده و هيچ گاه نافرماني او را ننماييم. ان شاءالله که تابع باشيم.

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین.

خدایا بشوى مرا در این ماه از گناه و پاكم نما در آن از عیب‌ها وآزمایش كن دلم را در آن به پرهیزكارى دل‌ها اى چشم پوش لغزش‌هاى گناهكاران.

پاکيزه دلان

شرح دعاي روز بيست و سوم ماه مبارک رمضان

“اللهم اغسلني فيه من الذنوب وطهرني فيه من العيوب و امتحن قلبي فيه بتقوي القلوب يا مقيل عثرات المذنبين” “خدايا در اين روز مرا از گناهان پاکيزه گردان و از هر نقص و عيبي پاک ساز و دلم در آزمايش، رتبه دلهاي اهل تقوا بخش اي پذيرنده عذر لغزشهاي گناهکاران”
(1) اللهم اغسلني فيه من الذنوب “خدايا در اين روز مرا از گناهان پاکيزه گردان”
همانطور که در روايات و آيات قرآن کريم آمده است خداوند تمام گناهان بندگان خويش را مي بخشد و از آنها در مي گذرد “ان الله يغفرالذنوب جميعا”(1) يعني “به درستي که خداوند تمامي گناهان را مي آمرزد” ولي خداوند تنها يک گناه را نمي بخشد و آن هم شرک ورزيدن به ذات اقدس اوست “ان الله لايغفر ان شرک به…”(2) يعني “به درستي که خداوند کسي را که براي او شريک قايل شود، نمي آمرزد”، حال مي خواهيم بدانيم که در اين دعا منظور از “اللهم اغسلني” “خدايا مرا شستشو ده” چه مي باشد؟ براي جواب بايد به اين نکته اشاره کنيم که آب پاک کننده تمام کثافات و پليديهاست به طوري که آب هر کثافت و پليدي را در هر مکاني که باشد از بين مي برد و پاکيزگي و نظافت را بر جاي مي گذارد به طوري که اثري از آن کثافت نخواهد ماند که آنگاه است که مي گوييم مکان مورد نظر ما شستشو شده و پاک گرديده است و دليل اينکه از خداوند خواستاريم که “اللهم اغسلني فيه من الذنوب” ما را از گناهان شستشو داده و پاک گرداند به خاطر اين است که ديگر اثري از گناه در جسم و روح ما وجود نداشته باشد تا اينکه کثافات و پليديهاي گناه مانعي براي رسيدن به قرب الي الله نشوند، پس منظور از غسل همان پاک و طاهر شدن از پليديهاي گناهان است، که در اين روز ما نيز از پروردگار عالميان خواستاريم که ما را از گناهان پاک و پاکيزه گرداند تا بتوانيم به درجات عالي معنوي دست يابيم…
(2) وطهرني فيه من العيوب “و مرا در اين روز از هر عيب و نقصي پاک ساز”

پاکسازي عيوب

انسان در طول زندگي خود دانسته يا ندانسته اشتباهات و خطاهاي فاحشي را انجام مي دهد که اين اشتباهات و خطاها به عيب تعبير مي گردد به فرض مثال شخصي که بسيار دروغ مي گويد دروغگويي عيب بزرگ او تلقي مي گردد که آن عيب در دنيا و آخرت گريبانگير او مي شود. چرا که يک عيب مولد هزاران عيب ديگر است که ممکن است جامعه اي را به نابودي بکشد، چنانچه در روايات و احاديث موجود است اسلام دستور بر پوشش عيوب الناس مخصوصا مسلمانان را دارد چرا که اگر عيبي از شخصي که داراي احترام و آبروست و عده بسياري از او تبعيت مي کنند، فاش شود آنگاه است که دو اتفاق مهم ممکن است رخ دهد: اول اينکه آن شخص بي آبرو گشته و شخصيت او در پيش همگان متلاشي مي گردد که ممکن است اين عمل، آن شخص را به کارهاي خطرناکي وادارد و دوم اينکه ممکن است افراد بسياري که از او تبعيت مي کنند به علت اعتماد به او عيب او را حسن دانسته و به اشاعه آن عيب در بين مردمان بپردازند که هر دو حالت آن براي يک جامعه بسيار خطرناک است، حال شايد سئوال شود پس در مقابل چنين رفتارهايي چه بايد بکنيم؟ که ما در جواب مي گوييم که اولا هر انساني به اندازه کافي داراي عيوب مي باشد که اگر بخواهد به عيوب نفس خود نظر کند تا آخر عمر بايد در اصلاح آنها بکوشد چرا که انساني که خود مريض است اول بايد مرض خود را درمان کند، بعد مرض ديگران را، که با اين عمل خود به خود جامعه و افراد آن نيز اصلاح مي گردند به طوري که اگر شخصي عيوب خود را اصلاح کند کساني که از او تبعيت مي کنند و از او الگو مي گيرند نيز از عمل اصلاح شده و پسنديده او تبعيت مي کنند و ثانيا انسانها در صورت مشاهده عيبي در برادر مسلمان و ديني خود مي توانند به صورت مخفيانه و نامحسوس آن عيب را به آن شخص گوشزد کنند تا به اصلاح آن بپردازد و بايد اين را هم در نظر گرفت که خداوند ستارالعيوب است و عيبها را مي پوشاند و خداوندي که بر پوشندگي عيبها معروف است هيچگاه نمي خواهد بنده اي عيب بنده ديگري را فاش گرداند که ما نيز در اين روز از خداوندي که بر عيوب ما آگاه است خواستاريم وجود ما را از عيبهايي که در ما رخنه کرده است پاک گرداند…
(3) وامتحن قلبي فيه بتقوي: لقلوب يا مقيل عثرات المذنبين “و در اين روز دلم را در آزمايش، رتبه دلهاي اهل تقوا بخش اي پذيرنده عذر لغزشهاي گناهکاران”

قلبهاي خداترس

کساني که تقواي الهي پيشه مي کنند در روز قيامت از جايگاه ويژه اي برخوردارند چرا که آنان از نافرماني دستورات ذات اقدس پروردگار دوري گزيدند و سر تسليم به امر و فرمان او فرود آوردند چنانچه خداوند عزوجل در قرآن مي فرمايد: “والذين اتقوا فوقهم يوم القيامه…”(3) يعني “مقام تقوا پيشه گان در روز قيامت بسي برتر و والاتر از کافران است” و آنان نزد پروردگار خويش داراي رتبه و مقامي والا هستند که خداوند به آنان وعده فرموده است که: “للذين اتقوا عند ربهم جنات تجري من تحتها الانهار خالدين فيها و ازواج مطهره و رضوان من الله و الله بصير بالعباد”(4) يعني “کساني که تقوا پيشه اند نزد خداوند باغهاي بهشتي است که بر زير آن نهرها جاريست و در آن جاويد هستند و زنان پاکيزه و آراسته اي و (از همه بهتر) خشنودي خداوند (براي آنان مي باشد) و خداوند به حال بندگان بيناست” که ما نيز در اين روز با اينکه داراي گناهان و لغزشهاي بسياريم اما از خداوند توبه پذير و مهربان خواستاريم که گناهان و لغزشهاي ما را آمرزيده و مقام و رتبه اهل تقوا را که در پيشگاه او از درجات والايي برخوردارند به ما عطا فرمايد.
ان شاءالله که تابع باشيم.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ فَضْلَكَ وأنـْزِل علیّ فیهِ بَرَكاتِكَ وَوَفّقْنی فیهِ لِموجِباتِ مَرْضاتِكَ واسْكِنّی فیهِ بُحْبوحاتِ جَنّاتِكَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ المُضْطَرّین.

خدایا بگشا به رویم در این ماه درهاى فضلت و فرود آر برایم در آن بركاتت را و توفیقم ده در آن براى موجبات خوشنودیت و مسكنم ده در آن وسط‌هاى بهشت ، اى اجابت كننده خواسته‌ها و دعاهاى بیچارگان.

فضل الهي

شرح دعاي روز بيست و دوم ماه مبارک رمضان

“اللهم افتح لي فيه ابواب فضلک و انزل علي فيه برکاتک و وفقني فيه لموجبات مرضاتک و اسکني فيه بحبوحات جناتک يا مجيب دعوه المضطرين” “خدايا در اين روز بر روي من درهاي فضل و کرمت را بگشاي و بر من برکاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا و خشنوديت موفق بدار و در وسط بهشت هايت مرا مسکن ده اي پذيرنده دعاي مضطر پريشان”
(1) اللهم افتح لي فيه ابواب فضلک “خدايا در اين روز بر روي من درهاي فضل و کرمت را بگشاي”

منظور از ابواب چيست؟

در اين دعا از خداوند خواستاريم که دربهاي فضل و کرم خود را بر روي ما بگشايد، حال مي خواهيم بدانيم که منظور از ابواب (دربها) چيست؟ اگر به ظاهر آن نظر اندازيم مي بينيم که ابواب همان موانعي هستند که براي واردشدن به مکان هاي مورد نظر نياز به فتح و گشودن آنها داريم که براي فتح و گشودن آنها نيز نياز به مفتاح و کليد داريم آن هم کليدي که مخصوص درب مورد نظر باشد چرا که اگر کليد هر درب در جاي خود قرار نگيرد آن درب گشوده نمي شود مگر اينکه شاه کليد داشته باشيم که آن کليدي است که تمام دربها را مي گشايد…
و اگر به بطن آن نظر کنيم منظور از ابواب (دربها) همان دربها و ورودي هايي است که بر اساس رضا و خشنودي خداوند و يا خشم و غضب او باز مي گردد، به فرض مثال: هنگامي که بنده اي گناه و معصيتي از پروردگار خويش انجام مي دهد آنگاه است که آن معصيت و گناه سبب گرديده است تا يکي از درب هاي خشم و غضب الهي بر روي او باز گردد که کليد بازشدن اين درب انجام آن گناه مي باشد…

منظور از فضل الهي چيست؟

براي آنکه مختصراً از فضل الهي صحبت به ميان آوريم اشاره مي نماييم به دو آيه از قرآن کريم “ولو لا فضل الله عليکم و رحمته لتبعتم الشيطان الا قليلا” (1) يعني “و اگر فضل و رحمت الهي شامل حال شما نبود همانا جز اندکي همه از شيطان پيروي مي کرديد”.“فلو لا فضل الله عليکم و رحمته لکنتم من الخاسرين” (2) يعني “پس اگر فضل و رحمت خداوند شامل حال شما نبود البته در شمار زيانکاران عالم بوديد” همانطوري که در آيه اول مشاهده مي نماييم خداوند (عزوجل) مي فرمايد: اگر فضل و رحمت خداوند شامل حال شما نبود جز اندکي همه از شيطان پيروي مي نموديد، و اين را مي دانيم که پيروي از شيطان برابر است با ضلالت و گمراهي و ورود به خشم و غضب الهي و فضل خداوند، توفيق و عنايتش به بندگان و راهنمايي آنان به سوي عبادت و اطاعتش مي باشد “يهدي من يشاء الي صراط مستقيم” (3) يعني “(خداوند) هرکه را بخواهد به راه مستقيم هدايت مي نمايد” به طوري که در قرآن مي فرمايد: “ولا تتبعوا خطوات الشيطان انه لکم عدو مبين” (4) يعني “و از وسوسه هاي شيطاني پيروي نکنيد، به درستي که او براي شما دشمني آشکار است” و در آيه دوم که مي فرمايد: اگر فضل و رحمت خداوند بر بندگانش نبود و آنها را هدايت نمي نمود به حقيقت که آنان از شيطان پيروي نموده و مورد غضب الهي واقع مي شدند و دوزخ بر آنان واجب مي گشت و در حالي که از زيانکاران شده بودند چرا که “ان الانسان لفي خسر” (5) يعني “به درستي که انسان در خسران و زيان است” پس فضل خداوند به بندگانش همان هدايت به صراط مستقيم است هدايتي که در بهاي رحمت و بخشش خداوند را بر روي بندگانش مي گشايد که ما نيز در اين روز از خداوند مي خواهيم که ابواب فضل و رحمتش را بر روي ما بگشايد…
(2) و انزل علي فيه برکاتک “و در اين روز بر من برکاتت را نازل فرما”

برکات الهي

در اول دعا از خداوند درخواست نموديم که دربهاي فضل و رحمتش را بر روي ما بگشايد، زيرا هنگامي که دربهاي فضل و رحمت او بر روي بندگان گشوده شود آنگاه است که برکات و رحمات الهي بر سر بندگان فرود مي آيد که اگر بخواهيم به آن برکات اشاره نماييم آنها را به دو دسته تقسيم مي کنيم: 1- برکات مادي 2- برکات معنوي، که برکات مادي شامل جميع نعمتهايي است که انسان از آنها به عنوان مايحتاج زندگي خود استفاده مي نمايد مثل (آب، ميوه جات، سبزيجات و…) و برکات معنوي شامل نعمتهايي است که انسان از آنها به عنوان راه و وسيله اي براي تقرب به ذات اقدس الهي استفاده مي کند مثل (توبه، استغفار، ذکر، دعا و…) که ما نيز از خداوند در اين روز مي خواهيم که برکاتش را بر سر ما بباراند…
3- و وفقني فيه لموجبات مرضاتک “و در اين روز مرا به موجبات رضا و خشنوديت موفق بدار”
“آنچه که موجب رضايت الهي است”
با توجه به آيات و روايات رضايت خداوند در اين است که بنده مومن از دستورات خداوند و رسولش اطاعت نموده و در انجام آنها قصور نورزد “و اطيعوالله و الرسول لعلکم ترحمون” (6) يعني “و از حکم خدا و رسول او فرمان بريد، باشد که مشمول رحمت و لطف خداوند گرديد” و به صورت جامع تر انجام واجبات و ترک محرمات الهي است که موجبات رضايت الهي را از بندگان خويش فراهم مي سازد. تا به درجه “رضي الله عنهم و رضوانه ذلک الفوزالعظيم” يعني “خداوند از آنان راضي است و آنان از پروردگار خويش که اين رستگاري عظيم است” دست يابند که ما نيز از خداوند در اين روز خواستاريم که ما را موفق بدارد تا اينکه به رضا و خشنودي او دست يابيم…
4- و اسکني فيه بحبوحات جناتک يا مجيب دعوه المضطرين “و مرا در اين روز در وسط بهشتهايت مسکن ده اين پذيرنده دعاي مضطرو پريشان”

يا مجيب الدعوات

همان طور که مي دانيم خداوند در قرآن مي فرمايد: “و اذا سالک عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا دعان…” (7) يعني “هنگامي که بندگان من از تو در مورد من سئوال مي کنند، بگو که من نزديک (آنها هستم) و اجابت مي کنم دعاي کساني را که مرا مي خوانند و از من درخواست مي کنند.” پس ما نيز در اين روز از خداوند خواستاريم که ما را از خشم و غضب خود دور ساخته و به بهشت برينش که سرچشمه رضايت اوست، داخل سازد.
ان شاءالله که تابع باشيم .

دعاي روز بيست و يكم ماه مبارك رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِكَ دلیلاً ولا تَجْعَل للشّیْطان فیهِ علیّ سَبیلاً واجْعَلِ الجَنّةِ لی منْزِلاً ومَقیلاً یا قاضی حَوائِجَ الطّالِبین.

“خدایا قرار بده برایم در آن به سوى خوشنودی‌هایت راهنمایى و قرار مده شیطان را در آن بر من راهى و قرار بده بهشت را برایم منزل و آسایـشگاه اى برآورنده حاجت‌هاى جویندگان”

شرح دعاي روز بيست و يكم ماه مبارك رمضان

در دعای توسل 14 حجت خدا را قسم می­دهیم و از آنان استمداد می­جوییم. ائمه هدی چراغ راه بشریتند و دلیل و راهنمای همه. در دعای امروز از خدای خویش می­خواهیم راهنمایی برای کسب رضایت در پیش راهمان قرار دهد. خداوندی که چه­گونه بودن و تلاش برای الهی شدن انسان را ازو خواسته، «راه» وصال و «راهنما» را هم مشخص کرده است.

صحبت­ها و راهنمایان الهی آشکار و نهانند.

خداوند عقلی در نهاد بشر قرار دهده تا نیک و بد را بشناسد. انبیا را فراتر از اندیشه بشری به جمع انسان­ها فرستاده تا راه آسمان­ها را بنمایانند.

اولیای الهی نیز در این راه به مدد آدمی می­آیند تا در جایی اگر پای خرد در گل وسواس و تحیر مانده، دست عقل را بگیرند و او را به راه درست و صراط­المستقیم هدایت باز آرند.

قرآن نیز راهنمای دیگری است از سوی خداوند و منشوری برای هدایت بشر اما نمی­توان بی­همرهی خضر این مرحله را طی کرد و باید از خطر گمراهی ترسید!

زیارت جامعه کبیره، ائمه هدی را مشعل هدایت و نشان­های تقوا می­خواند… اکنون که در این روزها از خداوند راهنما می­طلبیم خوب است آشتی دوباره­ای با این حجج ظاهری و باطنی داشته باشیم و به ریسمان لطفشان چنگ اندازیم تا با مدد این کشتی­های نجات از غرقاب گناه و هستی مادی خود را برهانیم.

دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان                                  

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ الجِنانِ واغْلِقْ عَنّی فیهِ أبوابَ النّیرانِ وَوَفّقْنی فیهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ یا مُنَزّلِ السّكینةِ فی قُلوبِ المؤمِنین.

خدایا بگشا برایم در آن درهاى بهشت وببند برایم درهاى آتش دوزخ را و توفیقم ده در آن براى تلاوت قرآن اى نازل كننده آرامش در دلهاى مؤمنان.